De blues/gitaar-maestro Bjørn Berge maakt al tientallen jaren indruk als een unieke gitarist, een akoestisch genie en een formidabele live-artiest. Met zijn magische akoestische gitaren is hij in staat om bergen te verzetten en luisteraars te verbazen met krachtige arrangementen. De Noorse gitarist is als het ware als een singer-songwriter van de bluessound, een gitaarvirtuoos, en heeft eerder 12 studioalbums en een live-album uitgebracht. Met zijn nieuwe album neemt hij de luisteraars mee naar een diep, door blues, rock, funk en ontroerende ballads geïnspireerd muzikaal landschap, met eigen geschreven nummers, samenwerkingen met Tim Scott McConnell (aka Ledfoot) en zijn gebruikelijke covers

Als je niet verdwaald in de Noorse fjorden, kom je hem, als hij zich niet verstopt om te kunnen herbronnen, misschien wel in de omgeving van Haugesund, in de provincie Rogaland tegen. Bjørn Berge is al zo’n vijfentwintig jaar met muziek bezig. Hij bracht in 1997 met producer/percussionist Jan Flaaten al een album (‘Berge / Flaaten’) uit en debuteerde een jaar later solo met een titelloos album. In 2001 won Berge de Spellemannprisen voor zijn album ‘Stringmachine’ en in 2002 voor zijn album Illustrated Man. In 2003 stond Berge tijdens Blues Peer op het podium, waar dat jaar Dave Edmunds en Solomon Burke als headliners op de affiche stonden. Met zijn negende studio album ‘Fretwork’ uit 2009 bewees Berge door op de jazzy/folk toer te gaan, dat hij nog wat meer in zijn marge had dan stevige rock en akoestische blues. In 2014 en na de albums "Blackwood" (2011) en "Mad Fingers Ball" (2013) kwam hij opnieuw met een verrassing door Torbjørn Økland als gitarist te vervangen in de Noorse folk/rock band Vamp, die door Økland en Øyvind Staveland in 1990 opgericht werd, maar nu keert de man weer terug naar zijn eigen sound. Dit keer met een heerlijke gitaarsound.

Na lange afwezigheid in de release-schedule houdt Berge de laatste jaren een mooi regelmatig tempo aan: "Who Else?" verscheen in 2019 en zijn laatste album "Heavy Gauge" was van 2021. Deze albums kregen lovende kritieken en door zijn vele optredens ter promotie daarvan verscheen vorige maand van onze blues/gitaar-maestro zijn nieuwe album, "SteelFingerSlim". De meeste tracks zijn vrij rustig, en bluesy als het maar kan. Bekende nummers zeker, sommige zijn covers, maar ook wat materiaal van hemzelf. Wat opvalt zijn Deep Purple's "Black Night" dat Berge in zijn eentje vertolkt en de heerlijke uptempo drive van Bjorn's eigen "Bastards". Beide zijn songs en nummers die de variatie laten zien die deze man in een nummer kan stoppen. De verhalen zijn thema’s die door de wereld herkenbaar zijn. De dood van Rodney King in "Like A King" (Ben Harper) en de gevolgen ervan. Het algemene gevoel van het album is dat de identiteit van Berge's geluid overal aanwezig is. Een cover hier en daar breekt dat niet, de man maakt het gewoon zijn eigen, zoals in het lekker opzwepende "Get It On" van Marc Bolan & T Rex. Het album luistert gemakkelijk weg en geeft je honger naar een live ervaring van deze tracks. Dit album zal ongetwijfeld zowel trouwe fans als nieuwe volgers van Berge's muziek aantrekken.